یک اداره داریم ...!
طبق سنتی که امسال با رسیدن فروردین ماه 2 ساله شد، دعای عهد را اول صبح از سیستمهای صوتی نصب شده در تمامی بخشهای سازمان پخش می کنند. این سنت قشنگی است که رییس بزرگ بزرگ سازمان از بدو انتصابش در پیش گرفته و کارمندان هم کم و بیش به آن عادت کرده اند و روزی که بنابر دلیلی پخش نشود، از هم سراغش را می گیرند!
پ.ن: یک جورهایی آرامش بخش است شنیدنش ...
یک اداره داریم ...!
خیلی زشت است که اکرام و اطعام ایتام، وسیله ای باشد برای اسم در کردن مسئولان سازمانها و ادارات ... آنهم به قیمت انتشار عکسهایشان با کودکان و نوجوانانی که مطمئنا آبرو و عزت خود را بیشتر از یک وعده افطار(!) دوست دارند ...
پ.ن: ندارد ...!
یک اداره داریم ...!
آدم باید آنقدر در عالم همکاری برای همکارانش سنگ تمام بگذارد تا وقتی قرار بر انجام کاری که ممکن است به دلیل جنسیتت از عهده اش برنیایی می شود، همان همکاران برای انجام کارت با خلوص نیت پیشقدم شوند! البته بگذریم از آدمهایی که اگر دستت را تا بازو، آغشته به عسل کنی و بگذاری دهانشان، باز هم آخر کار دستت را گاز می گیرند تا جبران مافات کرده باشند! مطمئن باشید مشکل از شما نیست؛ از آنهاست!
یک اداره داریم ...!
سبد کالا داده اند به مناسبت ماه مبارک رمضان. به کارکنان رسمی و آنهایی که قراردادشان محکمتر است، سبدی بزرگ و پر از اجناس درست و حسابی و با مارکهای غذایی مرغوب و به آنها که پیمانکارند اما بقول معروف کل سازمان روی دوش آنها می چرخد، دو کیسه نایلون حاوی اجناسی با عناوینی مواد خوراکی با کیفیتی پایین تر و البته ارزان تر ... تازه فهمیده ام، نوع بینش(!) و خورش(!) شکم کارمند رسمی و کارمند پیمانکار هم در آیین نامه سازمانها متفاوت است!!!!
پ.ن: تفاوت تا به کجا ؟! اصلا چه ضرورتی دارد این تفاوت گذاشتن زشت بین کارکنانی که به اصطلاح، تمام دغدغه شان پیشبرد اهداف سازمان است؟؟
یک اداره داریم ...!
تعداد کارکنان معلول سازمان ما و شاید سازمان شما، آنقدر نیست که پوشش دادن تردد امنشان به محل کار نیازمند تعداد زیادی وسیله نقلیه باشد؛ شاید تنها یک "وَن" این ایمنی در تردد را برایشان تامین کند. کاش می شد کمی امن تر به اداره بیایند؛ معلولانی که به هر دلیلی در چند سال اخیر جذب سازمان شده اند ...
پ.ن: این تصویرِ کنار بزرگراهی، دلیلی برای اثبات نگرانی های من در پست قبلی است که در خصوص معلولان فعال در سازمانمان نوشته بودم. تصویری از همکار نابینایم کنار بزرگراه ...
یک اداره داریم ...!
وقتی تلفنهای اداره مرتب زنگ می خورد ، همه می نشینند و بهم نگاه می کنند و منتظرند دیگری جواب بدهد.
این درحالی است که معمولا همه شان بیکارند و در حال رصد وایبر و واتزاپ و ... و خواندن احتمالا جوکهای دریافتی شان و زیرکی لبخند زدن هستند!!!
یک اداره داریم ...!
تمام
کار و وظیفه مان در روابط عمومی، ارائه اطلاعات به مراجعه کنندگان است اما
به تازگی رییس بزرگ بزرگ، دادن هرگونه اطلاعاتی را به مردم ممنوع اعلام
کرده و گفته است دستور از بالا برای اینکار رسیده!!! و در صورتی که اینکار
مشاهده شود، توبیخ خواهیم شد!!!
پ.ن: خدایا توبه!!!
یک اداره داریم ...!
مکالمه تلفنی و کاملا جدی یکی از کارکنان روابط عمومی که فوق لیسانسش را به تازگی از یکی از دانشگاههای معتبر(!) گرفته با یکی آن ور خط در پاسخ به این سئوال احتمالی: « کی تشریف می آورید اینجا؟»
کارمند فوق لیسانس مذکور(!) با کلی باد در غبغب: « ساعت 6 تشریف می آورم! هستید؟ »
